Κάθε Τρίτη στις 20:00 μ.μ. ακριβώς,στο εστιατόριο που δουλεύω έρχεται ένας
πελάτης και πάντα με ρωτάει να του πω το σημερινό μου ήρωα... στην αρχή που
δεν τον ήξερα καλά κoλούσα
και συνήθως του απαντούσα ότι δεν είχα ήρωα εκείνη την ημέρα .Όσο πέρναγε όμως
ο καιρός συνειδητοποίησα πόσο ωραία είναι αυτή η ερώτηση και πόσο σημαντικό
είναι να βλέπεις και να παρατηρείς τα άτομα που είναι γύρω σου. Αν σκεφτείς
λίγο θα καταλάβεις ότι ο καθημερινός σου ήρωας είναι μπροστά σου, στην
οικογένεια σου, στη δουλειά σου, στους δρόμους, στις εφημερίδες, στο βιβλίο σου, οπουδήποτε .
Προσωπικά τους τελευταίους μήνες ο καθημερινός μου ήρωας είναι η ενός έτους
και τριών μηνών ανιψιά μου που μας έχει τρελάνει όλους και που καθημερινά όλο
και κάτι καινούργιο ανακαλύπτει και που προσπαθεί απελπισμένα για τα πάντα...από
το να περπατήσει, να μάθει να τρώει, να μάθει να συλλαβίζει, να μας
αναγνωρίζει, να κάνει παλαμάκια μέχρι και το πιο απλό... να μάθει να κοιμάται
όταν είναι κουρασμένη. Go on Naya τα πας περίφημα...είσαι ήρωας-γειτονάκι...είσαι ο δικός μου ήρωας.
Πηγαίνοντας στο Βελιγράδι-Σερβία για να περάσω τις άγιες μέρες του Πάσχα...(με πιο απλά και αληθινά λόγια ήθελα να αποφύγω το σουβλιστό αρνί, τα βαρελότα
στις 12:01 ξημερώνοντας Πάσχα, τις χρωματιστές λαμπάδες, το πρωινό ξύπνημα της
Κυριακής κτλ κτλ κτλ κτλ )... βρήκα και άλλους, πολλούς ήρωες.
Ήθελα να φωτογραφίσω το πολύπαθο Βελιγράδι και να γνωρίσω τους ήρωες
γείτονες μου που μόλις πριν από 15 χρόνια είχαν πόλεμο.
Τρία πράγματα άλλαξα...το χρώμα των αθλητικών μου, ένα σώμα και ένα φακό... οι
εικόνες που θα δείτε στο πρώτο μέρος είναι τραβηγμένες από εμένα φορώντας αυτή τη φορά μπεζ all star και κρατώντας μια Canon 7D, με φακό 18-135 mm .
Τα σύνορα δε κρατάνε τους άλλους ανθρώπους έξω... μαντρώνουν εσένα μέσα. Θα
ήθελα όση ώρα βλέπετε τις φωτογραφίες μου να σεβαστείτε τη μνήμη όλων όσων έφυγαν.
Με ιδιαίτερη
εκτίμηση και ταπεινότητα…
Psev
