Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

"Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ?"



Χτες το βράδυ εκεί που καθόμουν στη καναπεδάρα μου και θαύμαζα τις ελίτσες που αγόρασα για το μπαλκόνι  άρχισα να σκέφτομαι για τη ζωή μου, τους φίλους μου, την οικογένεια μου,τους έρωτες μου, το καινούργιο μου σπίτι ……όμως ξαφνικά ντριιιιιιιιιιιιννννννν το τηλέφωνο χτύπησε .

Δε καταλάβαινα τι έλεγε φταίει το «ρ» αυτό το γράμμα της αλφαβήτου την έχει καταστρέψει ….ήταν η Μαριάννα ….και επειδή δεν την καταλάβαινα πήρε το τηλέφωνο η Παυλίνα και   άρχισε να ουρλιάζει και αυτή στο καημένο το αυτάκι μου…

Τελικά η πρώτη θυμήθηκε ότι πήγαμε διακοπές χωρίς εκείνη και ζήλεψε και η δεύτερη φώναζε για το πότε θα της δώσω τις καλοκαιρινές φωτογραφίες .

Όλη αυτή η παράνοια με έκανε να αποφασίσω τρία πράγματα. 

Πρώτον ότι δε θα ξαναπάω διακοπές με τη Παυλίνα, δεύτερον καλά έκανα τόσα χρόνια που δεν είχα καναπεδάρα κ δεν σκεφτόμουν και τρίτον ότι είναι ευκαιρία να κάτσω να κάνω μια διαλογή και πριν μπει για τα καλά ο χειμώνας να σας ταξιδέψω για λίγο στη Σίκινο και στην Ανάφη.

Οι φωτογραφίες είναι από το φετινό μου καλοκαίρι, επέλεξα να μη γίνω πολύ προβλέψιμη (θάλασσα , ψαράδες , πιάτα με ψαρούκλες και χόρτα , παππούδες, τέλειες θέες  και ηλιοβασιλέματα )και προτίμησα να βάλω εικόνες που ίσως τώρα που το σκέφτομαι αν ήμουν σε ένα άλλο μέρος που θα μου άρεσε πιο πολύ να μη τις τραβούσα. 

Ξέρω ότι τώρα πληγώνεται πολύ ο Πάνος και η Ιωάννα που υπεραγαπούν την Ανάφη αλλά να ξέρετε ότι προσπάθησα πολύ να μου αρέσει και εμένα...και αν με ρωτήσετε με κέρδισε (έστω και λίγο). Η Σίκινος δυστυχώς δεν είχε την ευκαιρία που της έπρεπε γιατί δεν είχα πολύ μπαταρία στη μηχανή μου …αρκούν  τα πολλά λόγια!!!

Με εκτίμηση
p.sev

υ.σ.Ευχαριστώ τον Christaki  μας που έκανε το κόπο και μου έφερε στην Ανάφη το φορτιστή...Βέβαια τώρα που το σκέφτομαι δεν τον ευχαριστώ και πολύ ,γιατί αν δεν είχα φορτιστή δε θα φωτογράφιζα ....άάάάάάρα δε θα ούρλιαζαν Τριτιάτικα στο αυτάκι μου!



























Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2014

"Χτυποκάρδια στο θρανίο"



…πάντα με την παρέα μου τσακωνόμαστε αν τελικά υπάρχει το «για πάντα μαζί» και αφού βρούμε την άκρη με αυτό το ερώτημα , το τραβάμε ακόμα λίγο και πάμε στο δεύτερο ερώτημα «αν όντως υπάρχει πως το εξασφαλίζουμε ?»…και αν έχουμε πιεί και λίγο παραπάνω έχουμε και τρίτο ερώτημα «πόσο αληθινό είναι αυτό το για πάντα?»…

Αν με ρωτάτε απάντηση και άκρη με τους φίλους μου δεν βρίσκω…

κ.Μαρία  + κ.Παύλος 
5 Παιδιά
13 Εγγόνια
4 δισέγγονα

Μέσα μου όμως ξέρω ότι "το για πάντα" είναι δύο μικρές λέξεις που μας βοηθάνε να προχωράμε…



Με εκτίμηση προς όλους σας ,
Πόπη Σεβαστού